30. Uluslararası İstanbul Film Festivali – 2011
Kar Beyaz
Çetin coğrafyalarda insanlar, yaşam rutinlerini doğanın şartlarına göre belirliyor. Doğa, insanların hareket kabiliyetini ve direnç seviyesini, kendi özellikleri doğrultusunda şekillendiriyor. Dahası coğrafi koşullar, orada yaşayanların hayallerinin sınırları ve yaşamı algıladıkları renkler konusunda da önemli bir belirleyici etken. Sabahattin Ali’nin Ayran isimli öyküsünden uyarlanan Kar Beyaz da böyle bir film. 12 Mart 1971 muhtırasının akabinde, Doğu Karadeniz’in bir dağ köyünde geçen küçük öyküsünde, insanların bu sert iklimle olan ilişkisini arka plana alıyor. Ön planda ise, babası cezaevinde olduğu, annesi bakıcılık yaptığı için yalnız kalan küçük kardeşlerine bakmak zorunda olan ayran satıcısı küçük Hasan’ı izliyoruz. Filmin en dikkat çeken yanı, eşyanın kendiliğinden, insan etkisiyle ya da doğaya direnirken çıkardığı seslerden meydana getirilmiş ses kurgusu. Görüntülerden ayrı olarak da planlar, sekanslar oluşturabilen eşya sesleri, aksak ya da kurallı ritimler…
Kar Beyaz, Sabahattin Ali’nin karanlık öykülerindeki kenarda kalmışlık ve direniş temalarını güçlü bir biçimde aktarabiliyor ve yine de umudu elden bırakmıyor. Ne de olsa çay ocağı sahibinin “Bu havada soğuk ayran mı satılırmış!” cümlesine cevap yine filmden geliyor: “Nerede hayat varsa, orada umut vardır.”
30th İstanbul Film Festival – 2011
White as Snow
In resilient geographies, people designate their routines in accordance with the conditions of nature. Nature shapes the motility and endurance levels of human beings in accordance with its own properties. Moreover, geographical conditions determine the borders of people’s dreams, even the colours that they perceive. Adapted from Sabahattin Ali’s short story called Ayran -from the yoghurt drink-, White as Snow is such a film. Set in the days that follow the coup d’etat of 12 March 1971, the film’s story is set in a small mountain village in the eastern part of the Black Sea region of Turkey, and uses the relationship between the people of this village and this tough climate as a backdrop, while in the foreground we follow little Hasan who sells ayran because he has to take care of his little siblings while his father is in prison and his mother is not at home, working as caretaker. The most conspicuous aspect of the film is its sound design which comprises the intrinsic, man-inflicted or resisting sounds of objects. And sounds of objects that can form plans or sequences, regular or interrupted rhythms…
White as Snow can powerfully convey the themes of abandonment and resistance in Sabahattin Ali’s darkling stories but still grabs on to hope. Anyway, when the teashop owner asks “why would you sell ayran when the weather is so cold,” the reply comes from within the film: “Where there is life, there is hope.”